Σαν σήμερα - GIACOMO PUCCINI !!!

1858/ 1924
Γεννημένος στη Λούκα της Τοσκάνης στις 22 Δεκεμβρίου του 1858 , ανήκε σε οικογένεια που «μετρούσε» πέντε γενεές εκκλησιαστικών, κυρίως, μουσικών.

Μια παράσταση της «Αΐντα» του Βέρντι που είδε στην Πίζα, έχοντας μάλιστα περπατήσει 30 χιλιόμετρα ως εκεί, στάθηκε μοιραία για τον νεαρό, ο οποίος έκτοτε αποφάσισε να γίνει συνθέτης όπερας.

O Πουτσίνι είναι ένας από τους πιο αξιόλογους συνθέτες της εποχής του, ένας συνθέτης που θεωρούσε την όπερα ως «καθολικό έργο τέχνης», γι’ αυτό και οι όπερές του χρειάζονται δυνατούς ερμηνευτές (τραγουδιστές – ηθοποιούς) με μεγάλη υποκριτική ευστροφία.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους συγχρόνους του, ο Πουτσίνι χρειαζόταν μεγάλα διαλείμματα ανάμεσα στις όπερές του, αφενός γιατί δεν ήταν εύκολος στα θέματα τα οποία επέλεγε – κάποια από τα οποία μάλιστα εγκατέλειπε ύστερα από μερικούς μήνες – και αφετέρου γιατί σχεδόν πάντοτε επιθυμούσε τροποποιήσεις στα κείμενα.

Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο
χαρακτήρισε τον Πουτσίνι «διάδοχο» του Βέρντι. Ακόμη και αν με αυτόν τον τρόπο εκδήλωσε τον θαυμασμό του για το έργο του, μάλλον τον αδικούσε. Γιατί ο Πουτσίνι δεν ήταν διάδοχος κανενός. Ηταν ο ένας και μοναδικός Που συνέθεσε σε μια εντελώς προσωπική γλώσσα, που σφράγισε με τη μουσική δημιουργία του την πρώτη εικοσαετία και κατά συνέπεια ολόκληρο τον 20ό αιώνα, που δεν μιμήθηκε αλλά βρήκε δεκάδες μιμητές.

O σημαντικότερος εκπρόσωπος του ιταλικού βερισμού. (=ρεαλισμός, μεγαλύτερη έμφαση στη δραματικότητα, στην ένταση των συναισθημάτων παρά στο ευγενές, αψεγάδιαστο τραγούδι) δημιουργώντας όπερες που ξεσηκώνουν ακόμη το κοινό στα θέατρα όλου του κόσμου.

Μελωδικές σκηνές γεμάτες αγάπη, απελπισία, πάθος και θάνατο, σκηνές ερωτικές, μουσικές, μοναδικές, εξαιρετικές
Αποσπάσματα από: «Μεγάλες σκηνές αγάπης από τις όπερες» του Τζιάκομο Πουτσίνι, από τη «Μαντάμ Μπατερφλάι»,από την «Κόρη της Δύσης»,τη «Μανόν Λεσκό»,το «Μανδύα»,την «Τόσκα» και την «Μποέμ

Οι γυναικείες μορφές του συνθέτη είναι γεμάτες αγνό αλλά απόλυτο πάθος, οι οποίες κατορθώνουν να ξεπεράσουν την ανδροκρατική κοινωνία στην οποία η γυναικεία αγάπη θεωρείται αμαρτία και πολλές φορές αυτήν την αγάπη την πληρώνουν με την ίδια τους τη ζωή, όπως γίνεται με την Τόσκα και την Μπατερφλάι.
 
O γίγας της Όπερας υπήρξε άνθρωπος του θεάτρου, προικισμένος με μοναδική αίσθηση του σκηνικού χρόνου, απαράμιλλος τεχνίτης χορωδιακών σκηνών, απίστευτα μελωδικός,δραματικός, λυρικός και εκφραστικός.

Σε κάθε περίπτωση, το δεδομένο παραμένει ένα: ο σύνθετης δεν αντιμετώπισε το πάθος, τα υψηλά συναισθήματα και τις ακραίες συγκινήσεις μόνο επάνω στη σκηνή, χαρίζοντάς μας κάποιες από τις δημοφιλέστερες όπερες στην παγκόσμια ιστορία του είδους, αλλά τόλμησε να τα ζήσει στην καθημερινότητά του.
 
Μανιώδης καπνιστής, ο Πουτσίνι προσβλήθηκε από καρκίνο στον λάρυγγα. Εκείνη την περίοδο ολοκλήρωνε την όπερα που στη συνέχεια θεωρήθηκε ένα από τα αριστουργήματά του, την «Τουραντότ». Ο θάνατός του στις 29 Νοεμβρίου 1924 (επιπλοκές στην καρδιά κατά τη διάρκεια εγχείρησης) άφησε το έργο ημιτελές.
Ο Πουτσίνι δεν αντεξε.
Αντίθετα, οι μουσικές συνθέσεις μιας μεγαλοφυΐας αντέχουν για πάντα.
La Boheme 
Vissi d’arte» (Tosca) 
Turandot 
O mio babbino caro 
E lucevan le stelle
Επιμέλεια Θέματος Τίνα Φωλλίδου
http://www.athenspress.gr