Τσουλήθρες: Όταν η ασφάλεια δεν είχε τόσο σημασία, όσο είχε το παιχνίδι !!!

Τα παιδιά γλιστρούν στις ξεχαρβαλωμένες σανίδες μετά το σχολείο και όπως φαίνεται το διασκεδάζουν πολύ. Η σκηνή ανήκει στο παρελθόν, πολύ πριν τα κάγκελα μπουν στις παιδικές χαρές. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γονείς που ανησυχούν, αλλά μήπως η υπερβολική ασφάλεια καταστρέφει το παιχνίδι;

Πίσω στον χρόνο, στην πρώτη τσουλήθρα που κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε το 1922 στο Wicksteed Park, στο Kettering του Northamptonshire, το πρώτο δημόσιο πάρκο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τρεις καλογυαλισμένες ξύλινες σανίδες, με την ψηλότερη στα 4 μέτρα και σε γωνία 45 μοιρών, δεν έχουν από πουθενά να κρατηθείς. Για να παίξεις, ανεβαίνεις στο ψηλότερο σημείο και απλά τσουλάς...

Η πιο απότομη προοριζόταν για τα αγόρια, αλλά οι κανόνες είναι μόνο για τους μεγάλους. Για να μην πέσεις έπρεπε να κρατάς τις άκρες της τσουλήθρας.

Συμπαίκτης σου ήταν η ισορροπία και αν τα ρούχα σου ήταν φιλικά στην σανίδα, τότε στο χώμα σίγουρα θα σταματούσες.

Στην υπάιθρια παιδική χαρά, υπήρχαν φυσικά και οι κούνιες, όπου ανέβαινες με δική σου ευθύνη. ..

Μετά από την πρώτη τσουλήθρα που σχεδιάστηκε το 1922 από τον Charles Wicksteed, κατασκευάστηκαν χιλιάδες από τον ίδιο για όλο τον κόσμο. Κάπου στον κατάλογο της εταιρείας Wicksteed έλεγε ότι η φθορά των ρούχων δεν είχε ληφθεί υπόψη. 

Όσον αφορά στον κίνδυνο και το ρίσκο να τσουλήσεις από ψηλά, κανέναν παιδί δεν δίστασε ποτέ να ανέβει στο ψηλότερο σημείο της τσουλήθρας. Ανέβαιναν χωρίς φόβο και τρόμο και ποτέ κανένα δεν χτύπησε.

Το 1929 οι τσουλήθρες Wicksteed έγιναν το πιο δημοφιλές παιχνίδι. Η εταιρεία κατασκεύαζε ξύλινες και σιδερένιες και πρόσθεσε ένα επίπεδο κομμάτι στο τέλος της διαδρομής για να κόβουν τα παιδιά ταχύτητα. Μια τσουλήθρα μπορούσε να φιλοξενήσει 20 παιδιά το λεπτό και αυτό ευχαριστούσε ιδιαίτερα τους γονείς, ακόμα κι αν μόνο παρακολουθούσαν χωρίς να συμμετέχουν.

Στο ίδιο πάρκο σήμερα η σύγρονη μεταλλική ύψους σχεδόν δύο μέτρων τσουλήθρα έχει κάγκελα, στηθαία ασφαλείας στην κορυφή και σχηματίζει καμπύλη στο κάτω μέρος για να επιβραδύνεται η κίνηση προς τα κάτω. Έχει ακόμα ένα μαξιλαράκι, μια ελαστική επιφάνεια για να γλυκάνει τον πόνο όποιου πέσει, αν γίνεται, απότομα. Διατηρεί, όμως, το πρωτόγονο εκείνο σχέδιο, 90 χρόνια πριν. 

Όταν έπαιζες και ήσουν υπεύθυνος του εαυτού σου. Αν έσκιζες το παντελόνι σου ο πατέρας σου θα σου τράβαγε το αυτί.

http://www.cosmo.gr